Aritmije su najčešći poremećaji srčanog ritma, često se javljaju kod pacijenata sa ishemijskom bolešću srca i srčanom slabošću Aritmije se najčešće javljaju kod ishemijske bolesti srca. Nije retko da svako od nas ponekad oseti nepravilan ili ubrzan rad srca, ali nisu sve aritmije opasne.
– Postoje i bezazlene aritmije, ali i one koje su opasne. Ako u pozadini aritmije stoji ishemijska bolest srca, moramo biti oprezni jer to može dovesti do najopasnijih aritmija, koje se mogu brzo manifestovati i dovesti do smrtnog ishoda – kaže na početku današnjeg ePodcasta pukovnik doc. dr Zoran Jović, kardiolog i načelnik Klinike za kardiologiju na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu.
Simptomi koji ukazuju na opasne aritmije
Postoje li neki simptomi na osnovu kojih pacijenti sa ishemijskom bolesti srca mogu prepoznati opasnje aritmije?
– Aritmije se najčešće manifestuju simptomima kao što su treperenje, lupanje srca, osećaj nedostatka daha ili prekida srčanog rada. Pacijenti sa ishemijskom bolešću srca koji primete ove simptome trebaju dodatnu dijagnostiku. Početni korak je EKG, ali ako to ne bude dovoljno, koristimo produženo praćenje sa holter EKG-om ili implantabilnim uređajima koji mogu pratiti srčani ritam do godinu dana – kaže dr Jović.
Šta kada imamo preko 300 otkucaja u minutu
– Aritmije mogu trajati veoma kratko, ali mogu biti i produženog dejstva kada govorimo o dugotrajnim aritmijama kao što su to i ove najopasnije komorske aritmije, odnosno komorski poremećaj ritma, gde imamo ventrikularnu tahikardiju i ventrikularnu fibrilaciju. Kada govorimo o tahikardiji ona se upravo javlja kao kratkotrajna, kada traje do minuta a često tek par sekunid i govorimo o dugotrajnoj ventrikularnoj tahikardiji koja traje preko jednog minuta. Nekad to mogu biti desetine minuta i više i moramo intervenisati putem defibrilatora kako bismo tu aritmiju prekinuli jer je to jedna od opasnijih aritmija i ukoliko to ne radimo ona može preći u još opasniju. Tada govorimo o komorskoj fibrilaciji kada pacijent može trenutno izgubiti svest zbog veoma brzih otkucaja koji u ventrikularnoj fibrilaciji idu čak i preko 300 otkucaja u minutu dok i kod ventrikularne tahikardije ti otkucaji mogu ići od nekih 150 do 250 otkucaja u minutu. Znači upravo to su veoma opasne aritmije gde gubitak svesti može biti prva manifestacija ovog stanja, a da pre toga pacijent nije imao nikakvih tegoba – kaže dr Zoran Jović.
Mogućnosti lečenja aritmija
Našeg sagovornika smo pitali za načine lečenja aritmija
– Lečenje aritmija, koje mogu biti opasne po život, započinje lekovima. Ovi lekovi su prvi korak u kontrolisanju srčanog ritma, jer mnoge aritmije mogu biti kratkotrajne i javljati se sporadično. Ako lekovi ne uspevaju da kontrolišu aritmije ili je rizik za pacijenta veći, primenjuju se naprednije metode lečenja. Radiofrekventna ablacija, jedan od tih metoda, koristi uređaje koji se ubacuju kroz vene i arterije do srca kako bi se uklonila problematična mesta koja izazivaju aritmije. Takođe, pejsmejkeri i defibrilatori, koji mogu automatski prepoznati i zaustaviti opasne aritmije, igraju ključnu ulogu u lečenju – objasnio nam je pukovnik doc. dr Zoran Jović.
Koliko otkucaja srca u minuti se smatra optimalnim i koje vrednosti ukazuju na postojanje tahikardije, kao i to da li se može sprečiti pojava opasnih aritmija, saznaćete iz današnjeg ePodcasta.
Reč, dve o sagovorniku ePodcasta
Pukovnik doc. dr Zoran Jović, je kardiolog i načelnik Klinike za kardiologiju na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu. Završio je edukaciju za invazivnu kardiološku dijagnostiku u UKCS 2007. godine i implantaciju pejsmejkera u VMA iste godine. 2008. godine završio je stručnu edukaciju iz oblasti interventne kardiologije u bolnici St. Luke’s Episcopal Hospital u Hjustonu, Teksas, SAD. Završio je kurs za PKI u akutnom infarktu miokarda 2010. godine u Švajcarskoj. Od 2009. godine se aktivno bavi perkutanim koronarnim intervencijama u Vojnomedicinskoj akademiji. 2012. godine je položio subspecijalistički ispit iz kardiologije. Marta 2013. godine izabran u asistenta za užu naučnu oblast Interna medicina na Medicinskom fakultetu VMA Univerziteta odbrane u Beogradu. 2015. godine postavljen za načelnika 2. odeljenja klinike za kardiologiju VMA i na tom položaju je i sada. 2016.g. je reizabran u asistenta.
Do sada je aktivno učestvovao u radu više kongresa i simpozijuma u zemlji i u inostranstvu. Član je Srpskog Lekarskog društva, Srpske Lekarske komore i Udruženja kardiologa Srbije. Kao autor i koautor objavio više od 60 radova koji su publikovani u nacionalnim ili stranim časopisima, zbornicima u celini ili u vidu sažetaka, a neki od njih su i saopšteni na značajnim skupovima u zemlji i u inostranstvu.
