Izmenjeni gen LZTFL1, koji je uključen u funkcionisanje ćelija pluća kao odgovor na infekciju covid 19, ispitan je u novoj studiji. Istraživanje je pokazalo da varijacija gena može da udvostruči rizik od razvoja teške kliničke slike, ali i smrtnog ishoda u slučaju covid 19 infekcije, kod osoba starijih od 60 godina. Ova mutacija gena prisutna je kod 60 procenata ljudi južnoazijskog porekla, 15 odsto evropskog, 2,4 procenata ljudi afričkog i 1,8 odsto istočnoazijskog porekla.
– Nijedan gen ne može do kraja da definiše sve aspekte nečijeg rizika u slučaju covid 19, jer mnogi faktori igraju važnu ulogu – rekao je profesor James Davies za Live Science.
Profesor Davies, jedan od autora studije i profesor na University of Oxford, dodao je da su veoma bitni parametri starost, druga zdravstvena stanja, socioekonomski status, izloženost virusu i kvalitet zdravstvene zaštite. Navodi se primer Indije, koja ima visoku prevalenciju dijabetesa tipa 2 i srčanih bolesti. To je odigralo ogromnu ulogu u stopi smrtnosti, ali i opterećenju zdravstvenog sistema.
– Međutim, rezultati ove studije nedvosmisleno su pokazali da izmenjena varijanta gena LZTFL1 ima značajan uticaj. Poređenja radi, svaka decenija starosti između 20 i 60 godina udvostručuje rizik da osoba oboli od teškog oblika covid 19. To praktično znači da je nošenje rizične verzije gena LZTFL1 približno ekvivalentno tome da ste 10 godina stariji, što znatno utiče na povećanje rizika – rekao je profesor James Davies.
Istraživači su se prvi put bavili ovim genom koristeći studiju asocijacije na nivou genoma (GVAS). Uporedili su genome grupe pacijenata sa teškom kliničkom slikom usled infekcije covid 19 sa genomima kontrolne grupe učesnika koji ili nisu imali dokaze o infekciji, ili su imali istoriju sa blagim simptomima. Studija je upravo na takav način otkrila skup gena koji su bili dominantniji kod pacijenata sa teškom kliničkom slikom.
– Nije bilo jednostavno otkriti koji od tih gena zapravo izaziva povećani rizik – rekao je Jim Hughes, profesor regulacije gena na University of Oxford, koji je zajedno sa Davisom vodio studiju. Varijacije u genima se često nasleđuju, što otežava otkrivanje koja varijacija je odgovorna za neki ishod, objasnio je profesor Hughes.
Koautor studije Jim Hughes je dodao i da su genetske sekvence prisutne u svakoj ćeliji u telu, ali da one utiču na samo na nekoliko tipova ćelija. Zbog toga su u istraživanju koristili i takozvane regione pojačivača – nekodirajuće sekvence koje regulišu odnos drugih gena. Oni se mogu uporediti sa prekidačima, koji „uključuju i isključuju“ ciljane gene u različito vreme, i u različitim tkivima. Sledeći korak je, dakle, bio da se otkrije koji gen kontroliše taj pojačivač.
Korišćena je tehnika Micro Capture-C, koja omogućava izuzetno detaljno mapiranje spleta DNK unutar ćelijskog jezgra. Konačno, otkriveno je da je pojačivač „kontaktirao“ samo jedan gen: upravo LZTFL1. To je prema rečima autora bilo izuzetno uzbudljivo otkriće, jer tipično GVAS istraživanje obično proprati desetine ili stotine gena koji utiču na neki ishod bolesti.
Gen LZTFL1 ranije nije bio detaljnije proučavan. Neka prethodna istraživanja su otkrila detalje o proteinu koji sintetizuje, a koji je uključen u složenu seriju signalizacije i komunikacije u vezi sa zarastanjem rana. U slučaju infekcije i upale, nizak nivo LZTFL1 pokreće prelazak određenih specijalizovanih ćelija pluća u pasivno stanje. Ovaj proces se potvrđeno dešava kod pacijenata sa teškom kliničkom slikom covid 19.
Istraživački tim je imao uvid i u biopsije pluća ljudi koji su umrli od covid 19 i otkrio da su njihova pluća obložena velikim površinama ovih despecijalizovanih ćelija. Ali suprotno intuiciji, proces može biti pokušaj pluća da se zaštite. Postoje indidicje, kaže profesor Davis, da despecijalizovane ćelije pluća imaju manje ACE2 receptora koje virus SARS-CoV-2 koristi za ulazak u njih i u naše telo. On je izrazio i nadu da će ovo otkriće dovesti do novih pomaka u lečenju covid 19, iako ovaj gen nije uključen u imuni sistem.