Kratkovidost (miopija) je stanje koje se javlja kada je očna jabučica preduga, usled čega fokus ne “pada”na mrežnjaču oka već ispred nje. Osobi koja pati od ove devijacije oka teško je da izoštri sliku na daljinu. Genetski faktori, višegodinje školovanje, stalno naprezanje očiju na kratkoj udaljenosti, ali i boravak u zatvorenim prostorijama, mogli bi da dovedu do kratkovidosti, navodi najnovije istraživanja tima naučnika iz Velsa.
Kratkovidost je stanje koje se najčešće dijagnostikuje između 6. i 25. godine, s tim da stručnjacima još nije u potpunosti poznato zašto. Genetika u kombinaciji sa dugim godinama školovanja i pretežno boravkom u zatvorenom prostoru, neki su od mogućih kviraca što sve više osoba upotrebljava neko sredstvo za korekciju vida.
Tim istraživača sa Cardiff University u Velsu predvođen dr Jeremy Guggenheimin objavio su u u časopisu otvorenog pristupa PLOS Genetics, rad koji razmatra međusobno delovanje višegodišnjeg školovanja i genetskih varijanti GJD2, RBFOKS1, LAMA2, KCNK5 i LRRC4C na pojavu kratkovidosti. Načnici iz Velsa smatraju da bi ovih pet genetskih varijanti moglo uz produženo školovanje da poveća rizik od pojave miopije.
Genetske studije identifikovale su više od 450 genetskih varijanti koje se mogu dovesti u vezu sa povećanim rizikom od kratkovidosti, s tim da se pokazalo da svega nekoliko varijanti gena, posebnu u initerakciji sa životnim stilom povećava rizik od kratkovidosti.
Istraživači su u ovoj studiji koristili genetske i zdravstvene podatke više od 340.000 osoba sa evropskog kontinenta. Studija je rađena na nivou genoma kako bi se otkrile genetske varijante usled kojih su neke osobe sklonije kratkovidosti.
Pronađeno je, ipak, vrlo malo genetskih varijanti koje bi mogle da se dovedu u vezu sa povećanim rizikom od miopije, posebno kod osoba izloženih faktorima rizkika usled određenog načina života, kao što su produženo školovanje, ali i sve izraženija prekomerna upotreba tehnologija koje tokom dužeg vremena i na maloj razdaljini mogu oštetiti vid.
Od pet genetskih varijanti koje su progresivno povećavale rizik od kratkovidosti, tri varijante su stručnjacima poznate od ranije, dok su dve genetske varijante uočene u studijama istočnoazijskih kohorti, gde je skoro oko 80 odsto dece kratkovido. Poređenja radi, oko 30 odsto dece na Zapadu razvija kratkovidost.
– Ovaj rad pruža uvid u biološke puteve pomoći kojih geni i određeni način života mogu da dovedu do pojave miopije. Potrebno je, ipak, više istraživanja kako bi se u potpunosti razumeli svi činioci koji dovode do kratkovidosti – naglašava se u radu.
Miopija je reč od grčkog „myops“, što znači žmirkati. Smatra se da su pojačano žmirkanje i čkiljenje neki do prvih znakova miopije. Kratkovidost kako ističu stručnjaci nije bolest, već devijacija oka. Ipak, ako se stanje ne leči moguće su teže posledice kao na primer, ablacija mrežnjače.