Ljudi sličnog lica proučavani su kroz novu studiju, objavljenu ovog avgusta u Cell Reports, a zbirka fotografija genetski nepovezanih dvojnika, zajedno sa analizom DNK, otkrila je da je jaka sličnost lica u vezi sa zajedničkim genetskim varijantama.
Ljudi sličnog lica imaju zajedničke genotipove
– Naša studija pruža redak uvid u ljudsku sličnost pokazujući da ljudi sa ekstremno sličnim licima dele zajedničke genotipove, dok su oni sa neskladnim licima na nivou epigenoma i mikrobioma. Genomika ih grupiše, a ostatak ih razdvaja – objašnjava jedan od autora studije dr Manel Esteller iz Josep Carreras Leukaemia Research Institute u Barseloni.
Broj ljudi koji su u studiji identifikovani kao virtuelni blizanci ili dvojnici koji nisu genetski povezani porastao je zbog širenja mreže World Wide Web i mogućnosti razmene slika ljudi širom planete. U novoj studiji, Esteller i njegov tim odlučili su da karakterišu, na molekularnom nivou, slučajna ljudska bića koja objektivno dele crte lica. Kako bi to realizovali, regrutovali su ljudske dvojnike iz fotografskog rada François Brunelle, kanadskog umetnika koji je od 1999. dobijao slike dvojnika širom sveta. Istraživači su dobili slike 32 dvojnika i odredili objektivnu meru sličnosti za parove koristeći tri različita algoritma za prepoznavanje lica.
Pored toga, učesnici su popunili sveobuhvatan biometrijski upitnik i upitnik o načinu života i dali DNK pljuvačke za multiomičku analizu.
– Ovaj jedinstveni skup uzoraka nam je omogućio da proučimo kako genomika, epigenomika i mikrobiomika mogu da doprinesu ljudskoj sličnosti – naveo je dr Esteller.
Zajedničke genetske varijacije ne utiču samo na fizički izgled, već i na navike i ponašanje
Sve u svemu, rezultati su otkrili da ovi pojedinci dele slične genotipove, ali se razlikuju po metilaciji DNK i pejzažu mikrobioma. Polovina sličnih parova grupisana su zajedno sa sva tri algoritma. Genetska analiza je otkrila da je 9 od ovih 16 parova grupisano zajedno, na osnovu 19.277 uobičajenih jednonukleotidnih polimorfizama. Štaviše, fizičke osobine kao što su težina i visina, kao i osobine ponašanja – pušenje i obrazovanje, bile su u korelaciji kod sličnih parova. Analizirani zajedno, rezultati pokazuju da se zajedničke genetske varijacije ne odnose samo na sličan fizički izgled, već mogu da utiču i na zajedničke navike i ponašanje.
– Pružili smo jedinstven uvid u molekularne karakteristike, koje potencijalno utiču na konstrukciju ljudskog lica. Smatramo da ove iste determinante koreliraju i sa fizičkim i sa atributima ponašanja ljudi – rekao je dr Esteller.
Metoda proučavanja ljudi sličnog lica koristiće se u forenzici
Kao ograničenja ove studije izdvajaju se mala veličina uzorka, upotrebu 2D crno-belih fotografija i to što je većina analiziranih osoba evropskog porekla. Uprkos ovim upozorenjima, nalazi mogu da pruže molekularnu osnovu za buduće primene u različitim oblastima kao što su biomedicina, evolucija i forenzika.
– Ova metoda će ubuduće biti korišćena u forenzičkoj medicini – rekonstrukciji lica zločinca iz DNK, kao i u genetskoj dijagnozi – fotografija lica pacijenta može da da naznake o tome koji genom ima neka osoba. Kroz zajedničke napore, krajnji izazov bi bio da se predvidi struktura ljudskog lica na osnovu multiomičkog pejzaža pojedinca – istako je dr Esteller.
