Gangliozidoza je retka lizozomska bolest koja nastaje usled naslednog deficita enzima humane β-galaktozidaze i poremećaja skladištenja abnormalnih gangliozida u neuronima i drugim delovima nervnog sistema. Simptomi mogu da variraju od sasvim blagih do teških, sa smrtnom posledicom.
Zašto nastaje gangliozidoza i koji tipovi postoje
Reč je retkoj bolesti koja se ispoljava kod oba pola. Urođeni deficit enzima humane β-galaktozidaze dovodi do intralizozomnog nagomilavanja glikosfingolipida. Inače, sinteza ovog enzima je kodirana na hromozomu 3p21.33. Uz strukturni gen postoji i zaštitni protein β-galaktozidaza 2, čiji genski lokus se zapravo nalazi na samom hromozomu. Zavisno od uzrasta u kome se ispoljavaju simptomi bolesti kao i kliničkog toka, medicina razlikuje tri tipa GM1 gangliozidoze: rani infantilni tip, kasni infantilni ili juvenilni tip (tip 2) i adultni ili hronični (tip 3).
Gangliozidoza: Simptomi, klinička slika i tok bolesti
Tip 1 ili rani infantilni tip gangliozidoze obično karakteriše smanjena spontana pokretljivost uz neonatalnu hipotoniju u prvim nedeljama života novorođenčeta. Ona se dalje razvija u spazničnost i rigidnost. Ova deca imaju lošiji refleks sisanja i obično su pothranjena. Dismorfizam može da se primeti i na samom rođenju i može biti jedan od alarma. Kako bolest progredira, ovaj simptom je sve uočljiviji.
Deca imaju neuobičajene, grube crte lica: širok koren nosa, veće nisko postavljene uši, visoku gornja usna, javlja se hipertrofija desni i hirzutizam čela i vrata. Zastoj u psihomotoričkom razvoju uočljiv je već od trećeg do šestog meseca života. Javlja se pendularni nistagmus koji ukazuje na slabiji vid, često i hiperakuzija. Kod otprilike polovine pacijenata vidljivo je da je makula boje trešnje (cherry red spot) posle šestog meseca. Prisutno je zamućenje rožnjače, u kasnijem toku bolesti i atrofija optikusa (očnog nerva).
Neuroradiološke metode prema podacima iz literature pokazuju difuznu atrofiju centralnog nervnog sistema (kortikalnu atrofiju, ventrikulomegaliju, demijelinizaciju bele mase).
Kasniji simptomi i tok bolesti do terminalnog stadijuma
Iako je obim glave obično normalan na rođenju, nešto kasnije dolazi do sekundarne mikrocefalije. Konvulzije se javljaju nakon šestog meseca, a u drugoj godini života mogu biti dominantan simptom kliničke slike. Kod pojedinih pacijenata može se otkriti i kardiomiopatija. U terminalnom stadijumu (obično druga godina života), oboleli su slepi i gluvi.
Ostali mogući simptomi i klinički znaci bolesti su:
- teška generalizovana hipotonija
- razvojna disharmonija
- hepatosplenomegalija
- dispneja
- povremene apnoične krize
- izostanak mimike lica
- rendgenski nalaz kostiju kod pokazuje razređenu strukturu
- hipoplazija kičmenih pršljenova
- skraćenje dugih kostiju
- zadebljale kosti lobanje
- široka rebra
- spljoštena glava femura
- vegetativno sa izraženim spasticitetom i epizodama decerebracione rigidnost
- atrofija mozga.
Do smrtnog ishoda obično dolazi zbog respiratorne insuficijencije, posledično pneumonije.
Kako se postavlja dijagnoza
Jedina pouzdana metoda za kliničko dokazivanje postojanja GM1 gangliozidoze je analiza enzimske aktivnosti (leukociti, fibroblasti i isečci solidnih tkiva). Izuzetno je značajno i određivanje nivoa drugih enzima, uključujući neuroaminidazu. Cilj je da se isključi sekundarna deficijencije β-galaktozidaze. Nažalost, literatura kaže da genska dijagnoza koja zahteva mnogo vremena i sredstava nije za kliničare od većeg značaja, jer, kako navode stručnjaci, genotip ne određuje jasno kliničko ispoljavanje bolesti.
Definitivna dijagnoza postavlja se utvrđivanjem odsustva enzimske aktivnosti β-galaktozidaze u fibroblastima kože.
