Sindrom slomljenog srca se javlja češće kod žena nego kod muškaraca, a većina osoba sa sindromom slomljenog srca je starija od 50 godina Foto: Shutterstock
Sindrom slomljenog srca, poznat i kao stresna kardiomiopatija ili Takotsubo sindrom, javlja se kada doživimo iznenadni akutni stres koji može brzo da oslabi srčani mišić. Osobe koje su izložene hroničnom stresu imaju povećan rizik od pojave sindroma slomljenog srca, a češće se javlja kod žena nego kod muškaraca.
Dr Ilan Vittstein iz bolnice Johns Hopkins kaže da dve vrste stresa – emocionalni ili fizički, najčešće izazivaju sindrom slomljenog srca. Ovo stanje može da dovede do brze i reverzibilne slabosti srčanog mišića, poznate i kao stresna kardiomiopatija. Ali, dok je kod većine ljudi okidač stresni događaj, do 30 odsto pacijenata nema prepoznatljiv „triger“ u vreme svojih početnih simptoma.
Emocionalni stresori su:
Fizički stresori koji mogu da dovedu do sindroma slomljenog srca su:
Ono na šta bi trebalo posebno obratiti pažnju jeste to što simptomi mogu da budu identični simptomima srčanog udara. Kao što je poznato, to su:
Svi ovi simptomi mogu da počnu i nekoliko minuta, ali i sati nakon emocionalnog ili fizički stresnog događaja.
Kada doživimo neki stres, naše telo proizvodi hormone i proteine kao što su adrenalin i noradrenalin. Njihova uloga u organizmu je da se sa stresom „nose“. Srčani mišić je na udaru tako što može biti praktično napadnut ogromnom količinom adrenalina koji se iznenada proizvode kao odgovor na stres. Višak adrenalina ponekad izaziva sužavanje malih arterija koje snabdevaju srce krvlju, rezultirajući privremenim smanjenjem dotoka krvi u srce.
Takođe, adrenalin može direktno da se veže ćelije srca, tako što će velika količina kalcijuma ući u njih. Taj proces će sprečiti da se srčana funkcija obavlja kako treba. Za sada, istraživanja kažu da su efekti adrenalina na srce u toku trajanja tokom sindroma slomljenog srca privremeni i reverzibilni. Naime, srce se obično potpuno oporavi u roku od nekoliko dana ili nedelja.
Smatra se, dakle, da bi nalet hormona stresa kao što je adrenalin, mogao privremeno da ošteti srce. Međutim, postoji li mehanizam kojim ovi hormoni „povređuju“ srce, ili je nešto drugo u pitanju, medicini još uvek nije potpuno jasno. Privremeno stiskanje (konstrikcija) velikih ili malih arterija srca, pokazuju istraživanja, može da bude činilac. Takođe, kod osoba kod kojih se dijagnostikuje sindrom slomljenog srca, može da dođe i do promena u strukturi srčanog mišića.
Sindromu slomljenog srca često prethodi intenzivan fizički ili emocionalni događaj u nivou stresa. Takođe, neka akutna bolest (kao što je napad astme ili infekcija covid 19), velika operacija ili lom neke kosti, može da dovede do ovog sindroma slomljenog srca. Prvenstveno, sve što izaziva jak emocionalni odgovor, kao što je smrt ili bolest člana porodice, razvod, intenzivna svađa ili konflikt – može da izazove ovo stanje.
Retko, upotreba određenih lekova može takođe da prouzrokuje sindrom slomljenog srca, a mogu da ga izazovu:
Zbog toga je značajno da svaki lekar bude informisan o terapiji koju već koristite. To važi i za lekove bez recepta.
Srčani udari su generalno posledica potpune ili skoro potpune blokade srčane arterije. Kod sindroma slomljenog srca, srčane arterije nisu blokirane, iako protok krvi u arterijama srca može da bude smanjen.
Inače, sindrom slomljenog srca se javlja češće kod žena nego kod muškaraca, a većina osoba sa sindromom slomljenog srca je starija od 50 godina. Neki preživljeni ili aktivni poremećaj mentalnog zdravlja može da bude ozbiljan faktor rizika, prvenstveno se misli na anksiozne osobe, i one koje boluju od depresije.
U izuzetno retkim situacijama, sindrom slomljenog srca može da ima letalni ishod i da se završi kobno. Na sreću, većina ljudi koji imaju sindrom slomljenog srca brzo se oporavlja i ne ostaju dugotrajne posledice. Ipak, do nekih komplikacija može da dođe, a neke od njih su:
Sindrom slomljenog srca takođe u ređim slučajevima može da se pojavi ponovo, nakon nekog drugog preživljenog stresa. Zbog toga je najbolja prevencija svođenje stresa na minimum. U cilju sprečavanja ponovne pojave sindroma slomljenog srca, lekari mogu da preporuče lečenje beta blokatorima ili sličnim lekovima čije dejstvo blokira potencijalno štetne efekte hormona stresa na naše srce.