Kila predstavlja fizički defekt trbušnog zida, a jedini način njenog trajnog rešavanja je operativni zahvat. Preponska kila (u narodu poznata i kao bruh) je najčešći oblik ove pojave, koji uglavnom pogađa muškarce. U određenim situacijama, može doći do hitnih stanja koja zahtevaju brzu medicinsku intervenciju.
Kako nastaje preponska kila (bruh)
Poznata i kao bruh, kila nastaje kada trbušni sadržaj protrudira kroz oslabljene tačke trbušnog zida. Najčešće se javlja u ingvinalnom (preponskom) ili femoralnom kanalu, duž bele linije (linea alba) i u predelu pupka. Postoperativne (incizione) kile mogu se razviti na mestima prethodnih hirurških rezova.
Glavni faktori rizika za razvoj kila uključuju genetsku predispoziciju, proces starenja, slabljenje aponeurotičnih struktura, kao i povećanje intraabdominalnog pritiska usled gojaznosti, trudnoće ili dizanja teškog tereta. Često se kila javlja kao posledica kombinacije ovih faktora.
Iako se preponska kila mnogo češće javlja kod muškaraca, žene su sklonije femoralnim kilama i hernijama duž bele linije, naročito nakon porođaja. Statistike pokazuju da oko 6 odsto muškaraca tokom života mora da se podvrgne operaciji kile.
Bruh: Koji su simptomi i da li su moguće ozbiljnije komplikacije
Glavni simptom kile je otok ili ispupčenje, koje se povećava pri fizičkom naporu, a smanjuje u mirovanju ili ležećem položaju. U nekim slučajevima, pacijenti mogu jasno osetiti trenutak nastanka kile, naročito prilikom podizanja teškog tereta.
Najozbiljnija komplikacija je uklještenje kile (inkarceracija), koje može dovesti do prekida dotoka krvi u deo creva, izazivajući ishemiju i nekrozu. Ovo stanje, poznato kao strangulacioni ileus, manifestuje se simptomima poput jakog bola, otvrdnjavanja kile, povraćanja i izostanka gasova. Ako se uklještenje ne reši na vreme, može doći do perforacije creva, što dodatno ugrožava zdravlje pacijenta.
Lečenje i hirurški pristupi
Jedini efikasan način lečenja kile je operativni zahvat. U slučajevima gde pacijenti imaju ozbiljne komorbiditete ili su u lošem opštem stanju, može se preporučiti nošenje ortopedskih pojaseva kao privremeno rešenje. Međutim, operacija se savetuje u svim ostalim situacijama kako bi se izbegle komplikacije i poboljšao kvalitet života.
Minimalno invazivne metode, poput laparoskopske hirurgije, omogućavaju brži oporavak, smanjenu postoperativnu bol i kraći boravak u bolnici. U zavisnosti od veličine kile i opšteg zdravstvenog stanja pacijenta, bira se odgovarajući hirurški pristup, uključujući tehnike poput TEPP, TAPP i TAR.
Upotreba mrežica: Inovativno rešenje i smanjenje recidiva
Laparoskopska hirurgija kile danas predstavlja zlatni standard u njenom operativnom lečenju.
Revolucionarni pomak u lečenju kila dogodio se uvođenjem protetskih mrežica tokom 90-ih godina prošlog veka. Ranije su se defekti zatvarali šavovima, što je povećavalo rizik od recidiva. Beztenzione tehnike sa mrežicama značajno su smanjile mogućnost ponovne pojave kile. Mrežice se ugrađuju u svim slučajevima, jer omogućavaju optimalno zatvaranje defekta bez napetosti u tkivima. Najčešće se koriste polipropilenske, titanijumske i biološke mrežice, koje se fiksiraju šavovima, takerima ili fibrinskim lepkom.
