Psorijaza napada i druge organe: Kod kojih pacijenata su bubrezi i srce na udaru

Klinički, psorijazu odlikuju jasno ograničeni, crvenkasti plakovi prekriveni ljuspicama, a najčešće su zahvaćeni skalp, laktovi, kolena, trup i nokti

Psorijaza je hronično, imunoinflamatorno oboljenje kože.  Može se javiti u bilo kom životnom dobu sa dva najčešća pika: između 20. i 30. godine i kasnije, između 50. i 60. godine života.

Psorijaza ima jasne simptome, a može da dovede i do smanjene pokretljivosti zglobova

Preporučujemo

U njenom nastanku učestvuju genetski faktori, trauma, infekcije, psihološki stres i određeni lekovi. Gojaznost, pušenje i konzumacija alkohola dodatno povećavaju rizik.

Klinički, psorijazu odlikuju jasno ograničeni, crvenkasti plakovi prekriveni ljuspicama, a najčešće su zahvaćeni skalp, laktovi, kolena, trup i nokti. Promene na noktima često su udružene sa psorijaznim artritisom, koji dovodi do bola i ograničene pokretljivosti zglobova. Kod pojedinih oblika mogu se javiti i sterilne pustule.

Sistemsko oboljenje koje napada i druge organe

Psorijaza se danas posmatra kao sistemsko oboljenje, jer osim kože može zahvatiti i zglobove. U težim oblicima, kada je zahvaćeno više od 80 odsto površine kože, uz povišenu telesnu temperaturu i poremećaj elektrolita i proteina dolazi i do rizika od oštećenja unutrašnjih organa, prvenstveno srca i bubrega.

Psorijaza, kao hronično sistemsko oboljenje, ne utiče samo na kožu i zglobove već može dovesti i do ozbiljnih komplikacija na unutrašnjim organima. Kod teških oblika bolesti zapaljenski procesi i metabolički poremećaji remete ravnotežu elektrolita i proteina, što može rezultirati oštećenjem srca i bubrega.

Upala pogoršava stanje, ugroženi i bubrezi

Hronična upala, koja je u osnovi mehanizma nastanka i egzistiranja psorijaze, dodatno povećava rizik od kardiovaskularnih bolesti, hipertenzije i metaboličkog sindroma.  Poremećaji u funkciji bubrega mogu nastati usled produžene sistemske upale i terapijskih opterećenja.

Sve to ukazuje na potrebu da se psorijaza posmatra i leči kao bolest koja zahteva multidisciplinarni pristup.

Kako se dijagnostikuje i leči psorijaza

Dijagnoza se u najvećem broju slučajeva postavlja kliničkim pregledom. U nejasnim situacijama potvrđuje se biopsijom i histopatološkom analizom. Kod zahvaćenih zglobova neophodna je i reumatološka obrada.

Terapijski pristupi zavise od težine bolesti. Kod blažih formi dovoljna je lokalna terapija u vidu kortikosteroida, keratolitika ili analoga vitamina D, uz mogućnost primene fototerapije. Međutim, nekontrolisana i dugotrajna upotreba ovih lekova (posebno na svoju ruku) može izazvati ozbiljne neželjene efekte kao što su atrofija kože, strije, akne i perioralni dermatitis.

Kod težih oblika psorijaze uvodi se sistemska terapija imunosupresivima ili retinoidima, a u poslednjih godina i biološki lekovi, koji ciljano blokiraju određene upalne puteve.

Biološka terapija kao nada za pacijente

Biološka terapija predstavlja savremeni vid lečenja, naročito kod psorijaznog artritisa i teških oblika bolesti. Stariji lekovi (anti-TNF alfa inhibitori) imali su veći broj neželjenih efekata, dok novije generacije (anti-IL17A i anti-IL23 inhibitori) deluju specifičnije i sa manje rizika.

Ovaj vid terapije je hroničan, a u slučaju smanjene efikasnosti pacijenti se prebacuju na drugi biološki lek. Pored biološke terapije, razvijaju se i lekovi malih molekula (JAK inhibitori, inhibitori protein kinaza), koji se smatraju budućnošću u lečenju psorijaze.