Patološka obdukcija ili autopsija korisna je za razjašnjavanje patoloških stanja i uzroka smrti koji nisu klinički poznati. Poslednjih godina, broj patoloških obdukcija smanjio se širom sveta, a nekoliko studija procenilo je neslaganje između kliničke dijagnoze i obdukcionih nalaza malignih tumora. Cilj nove studije bio je da se ispita korisnost patološke obdukcije kod pacijenata sa malignim tumorima.
Zašto je važna patološka odbukcija?
Smatra se da je patološka obdukcija dragoceno sredstvo za razumevanje patologije bolesti jer otkriva značajna odstupanja između antemortem dijagnoza, onih postavljenih pred smrt, i nalaza autopsije, posebno u pogledu obima bolesti, histološke dijagnoze i uzroka smrti. Neslaganja između kliničkih i patoloških obdukcionih dijagnoza klasifikuju se Goldmanovim kriterijumima.
Neslaganja se klasifikuju na sledeći način:
- Klasa I (veća odstupanja), promašena glavna dijagnoza
- Klasa II (očigledna odstupanja), promašena glavna dijagnoza
- Klasa III, propuštene manje dijagnoze u vezi sa terminalnom bolešću, ali nisu u vezi sa uzrokom smrti
- Klasa IV, druge propuštene manje dijagnoze.
Goldmanovi kriterijumi koriste se za procenu neslaganja između antemortemne kliničke dijagnoze i patološke obdukcije, sa velikim stopama neslaganja prijavljenih na 16,6 do 59 odsto.
Autopsije se klasifikuju u četiri glavna tipa:
- istražne obdukcije, koje imaju za cilj da utvrde uzrok smrti
- patološke autopsije, koje se fokusiraju na razumevanje patologije osnovne bolesti
- sudske obdukcije, koje se sprovode u slučajevima sumnje na smrt
- administrativne obdukcije, koje se vrše kada je uzrok smrti nepoznat.
Goldmanovi kriterijumi procenjuju stepen neslaganja između dve dijagnoze
Kako bi se utvrdilo koliko je patološka obdukcija korisna kod pacijenata sa malignim tumorima, naučnici iz Fukuoka Wajiro Hospital sproveli su studiju. Goldmanovi kriterijumi su primenjeni za procenu neslaganja između antemortemne kliničke dijagnoze i dijagnoze na patološkoj obdukciji kod 25 pacijenata sa malignim tumorima koji su bili podvrgnuti patološkoj obdukciji na Odeljenju za onkologiju od decembra 2015. do maja 2023. godine, kako bi se procenila korisnost patološke obdukcije u kliničkoj praksi retrospektivno.
Rezultati istraživanja pokazali su da je:
- 8 pacijenata (32 odsto) bilo klase I – veća odstupanja, propuštene glavne dijagnoze sa potencijalnim negativnim uticajem na preživljavanje
- četiri pacijenta (16 procenata) bila su klase II – očigledna odstupanja, promašene glavne dijagnoze bez potencijalnog uticaja na preživljavanje i to ne bi promenilo terapiju
- 11 pacijenata (44 odsto) su klase I/II, što se smatralo velikim neskladom. Neslaganje klase I bilo je teško dijagnostikovati snimanjem i obuhvatalo je histološki nesklad, sepsu, infarkt pluća, diseminiranu intravaskularnu koagulaciju, aplastičnu anemiju i karcinomatozu koštane srži.
Najčešća stanja koja je bilo teško dijagnostikovati imidžingom su metastaze u gastrointestinalnom traktu, bilijarnom sistemu i pankreasu, koje su se češće otkrivale na patološkoj obdukciji.
