Ugrožene ćelije šalju signale u obliku molekula zvanih ceramidi koji su lipidi ili vrsta molekula masti Foto: Shutterstock
Povišeni nivoi masnoća kod pacijenata s bolestima metabolizma mogu negativno da deluju i na mišiće i oštete njihovu strukturu i funkciju. Masnoće dodatno opterećuju mišićne ćelije i tako uzrokuju oštećenja. Najnovije istraživanje otkriva da ćelije pod stresom šalju signale ostalim ćelijama i dovode do pojačajna simptoma bolesti.
Ugrožene ćelije šalju signale u obliku molekula zvanih ceramidi koji su lipidi ili vrsta molekula masti. Ceramidi su odgovorni za držanje ćelija na okupu. Uobičajeni posao ovih signala jeste da umanje nivo ćeliskog stresa, ali kod dugotrajnih metaboličkih bolesti poput dijabetesa tipa 2, oni mogu da oštećuju ćelije i pogoršaju simptome bolesti.
U laboratorijskim uslovima koristeći ćelije ljudskih skeletnih mišića dizajnirane da oponašaju ćelije pacijenata sa bolestima metabolizma, istraživači sa University of Leeds bili su u mogućnosti da aktiviraju ceramidnu signalizaciju, dodatkom masne kiseline poznate kao palmitat.
Kada su ove ćelije pomešane sa ćelijama koje nisu bile izložene masnoćama, obe vrste ćelija su nastavile da komuniciraju jedna sa drugom, i da prenose ceramide u paketima koji se nazivaju ekstracelularni vezikuli, koji se inče na prirodan način oslobađaju iz svih ćelija. Isti procesi su uočeni i na miševima i na ljudima koji su pristali dobrovoljno da učestvuju u istraživanju.
Istraživači priznaju da bi više nepoznatih faktora moglo da utiče na pogoršanje simptoma, ovaj sistem za razmenu poruka je potencijalno jedan od načina na koji ljudi sa gojaznošću razvijaju dalje komplikacije kao što je dijabetes.
Prednost otkrivanja ovog novog sistema prenosa je u tome što bi on mogao da bude način na koji bi se sprečio dalji razvoj komplikacija i da na neki način blokira ceramide. Stručnjaci navode da je potrebno još dodatnih studija, pre nego što se obezbede novi protokoli lečenja.
Povišeni nivoi masnoća u krvi dovode do oštećenja tkiva i organa i utiču na razvoj kardiovaskularnih i metaboličkih bolesti, uključujući i dijabetes tipa 2. Ova bolest je u većini slučajeva posledica gojaznosti koja poprima razmere svojevrsne epidemije u razvijenom svetu. Godine 2016. bilo je više od 650 miliona osoba starijih od 18 godina sa gojaznošću.
Rukovodilac istraživanja Lee Roberts, profesor molekularne fiziologije i metabolizma sa University of Leeds’s School of Medicine smatra da i pored toga što je u ranoj fazi, ovo istraživanje, može predstavljati osnovu za nove terapije ili terapijske pristupe za sprečavanje razvoja kardiovaskularnih i bolesti metabolizma.
– Ovo istraživanje nam daje novi pogled na to kako stres utiče na ćelije gojaznih osoba i pruža nove mogućnosti koje treba razmotriti kada razmišljamo o oblicima lečenja bolesti metabolizma – kaže prof. Roberts.